Zaman yorar gönlümü, yıpratır bedenimi. Eski bir elbise gibi rengim solsa, desenlerim bozulsa, tenim buruşup kalsa da benden vazgeçme.

Kollarım kurusa, elim tutmasa, zemheride kurumuş, eski ağaçlar gibi renksiz, şekilsiz, cansız kalsam da. Dalıma baykuş tüneyip, yapraklarım firar etse, gölgem terk edip, rüzgar değmese de benden vazgeçme.

Dilim sussa, sana derdimi, sevgimi söyleyemese, melül melül baksa gözlerim, gözlerin gözlerime döndükçe ışığım olur. Nefesin nefesime değmeden, nefesim olur. Kokun içimde gezinip, her zerreme dağılır, kokum olur. Tükenen varlığım, yeniden oluşur varlığınla. Yokluğunla eritme beni, benden vazgeçme.

Hayat, hepimizi ezer, öğütür, halden hale dönüştürür, incecik elekten, iğnenin deliğinden geçirir. Kalbe koyar, kalpten düşürür. Ele geçer, elden geçirir. Sana geçti halim, bana geçti halin, benden vazgeçme.

Gönlüm senden vazgeçmiyor, geçmez. Sende benden vazgeçme. Toprağa saklasalar seni, silseler her yerden ismini, kaldırıp mavili resmini, yok deseler de bu dünyada seni, senden vazgeçmem, benden vazgeçme.