Malum kış, havalar soğuk. Sıcacık soba başında, demli çay, duygulu Türkü ve rengarenk örgü zamanı. Hem keyif, hem terapi, hem de üretim. Birilerinin üzerinde sanat eserlerimi görmek sonsuz huzur veriyor.
Dün iplerimi çıkardığımda kızım poşeti döküp oynamaya başladı. Gece yorulana kadar devam etti. Renkleri yan yana getirip desenler, şekiller yaptı. Çok mutluydu, bu benim için en önemli olandı. Dağıldı, bozuldu, kırıldı, döküldü, kirlendi sorun değildir mutluluk yanında.
Sabah, onu okula gönderince, sakin kafayla iplerime el attım. Keyifle renklerimi seçip sarmaya başladım. Hepsi çok kolay sarılırken, güzel olan renk karıştıkça karıştı. Kendimce, güzel ya ip bile olsa kapris yapıyor dedim. Dalaşıp dövüşmedim ama bir hayli boğuştum. İkinci yumak, üçüncü yumak çok tuhaf o en güzel renk hep dolaşıyor. Batılım geldi ve şeytan o güzeli bana yar etmeyecek dedim.
Bir açıklaması olmalıydı, neden o en güzel olan sorun çıkarıyordu, geceyi düşündüm, kızım güzel olanla daha çok oynamıştı. Hırpalandığı için içi karışmıştı.
Güzel olmak, hep aynıydı. İp, çiçek, böcek, insan, vatan. İpin güzeli karışıyor, çiçeğin güzeli ezilip yağı çıkarılıyor, zavallı uğur böceği çocukların parmaklarında ölüyor, madenler eritilip, öğütülüp halden hale dönüştürülüyor.
Çocukken başlıyor güzelin sıkıntısı, kucaktan kucağa. Çirkin derin uykulardayken o hoplatılıp zıplatılıyor. Huyuna dokunuyor insanlar, yanlışına gülüp, şımarıklığını poh pohluyor. Canavarlaştırana kadar sevip, övüp, şişiriliyor. Sonra da güzelin huyu çirkin oluyor, sızlanıp yakınılıyor.
Ah yüreği doymaz insan, hani hoca talebeleriyle yürüyüş yaparken patlamış bir kanalizasyona denk geliyor, talebeler burunlarını tıkayıp telaşla uzaklaşmaya çalışıyorlar. Hoca yakıcı bir noktaya değiniyor. Dün bunlar rafları süsleyen nefis yiyeceklerdi, sahip olmak için ceplerinizi boşalttınız. Zevkle yediniz, sizin içinizde sadece bir gece sabahladılar ve bakın ne hale gelmişler. Her ne yaptıysanız.
Çok acı, benim insanım çok güzel, çok dokunuldu. Erdem adına hiçbir değer, değer ifade etmez oluncaya kadar dokunuldu. Vefa, samimiyet, cömertlik, merhamet, şefkat, sadakat; delik deşik edildi, yağmalandı ruhumuzun tacı, nakışı, deseni. Bozdukça daha bir yol buldular tüketmeye, sonuna kadar devam edecekler, bıkmadan usanmadan.
Ülkem çok güzel benim. Rüyalarını süslüyor çakal yüreklilerin. Sağından solundan sokuldular olmadı. Ta içinden özünden kemirmeye başladılar. Doymayacaklar. Güzel olanı tüketmek özlerinde var. Sonuna kadar uğraşacaklar. Gül ağacı gül kokar, saz yapsan da sap yapsan da. Güle benziyor benim insanım. Düşürürler doğrulur. Dağıtırlar toplanır. Ruhunda sevgi hakim, gözleri hep birlik için bahane arar.
Güçlüdür sinesindeki iman, ölüme şehitlik tacı takar, özenir, sevinir, methiyeler yazar. Güçlüdür, öldürmeye kast edene bunu fitil fitil ödetecek kadar. Kalleş değil benim milletim, asla hile ile intikam almaz. Mertçe hakkının peşinde durur, söke söke hakkını alır. Söke söke hakkı olanın hakkı için boğuşur.
Anlayamıyorlar, çocuk sevmemizi. Anlayamıyorlar, dağılıp dövünmeyişimizi. Anlayamıyorlar bayrağa renk verişimizi. Anlayamazlar, manevi değerlerle şahlanan gücümüzü.
Hesapları ne ise tersine çevirmeyi nasip eyle Allah’ ım, vatan toprağımda, hile ve şeytanlıkla tek damla kan dökülmesin. Kast edenleri kendi planlarında perişan eyle. Bize huzur dolu günlerin, lezzetini yaşat. Mutluluk ve sağlıkla…
- Çarşamba, Ocak 11, 2017
- 6 YORUM
