Hayat ısıtır, sadece aşk pişirir. Ayıbını saklar gibi saklar ya kul yüreğini. Mevla görmek ister yarattığını.

Bedenim yamalı bohça gibi o kesti, bu dikti. İmza üzerine imza, nasip ne diyelim. Ama yüreğim, oraya sadece Mevlam yazınca giren gezindi.

Benim diyemem, karar benim değildi. Ben izleyiciyim. Ön sıradan biletim var. Oyun dışımda yazılıp ben içindeyken ,oynanıyor. En ufak detay atlanmadan, ince ince işleniyor.

Kader resmine düşen desen, nakış nakış hayat tuvaline çiziliyor. Sızlanmak da var, kabullenmek de; ne gam zaman akıyor ikisinde de.

Söylenmeyenlere bakınca, sanki hep güzellikler onlara nasip olmuş. Dünya onlara tatlı yüzünü dönmüş, nimetlerini sunmuş da sunmuş. Mümkün mü böyle bir şey, elbette hayır. Baktığın gibi görürsün. Niyetin tat almaksa, basıp isotu kuru bulgura, şerbetli baklava yer gibi yersin ağzın burnun yana yana.

Ya keyfin yoksa, canın sıkkınsa, o zaman padişah sofrasında balı baklavaya döksen zerre lezzet bulamazsın lokmanda.

Her şey beyinde başlar beyinde biter. Her şer beyinde başlar, beyinde biter. Yazılan kader diye itelenip kakalansa da mesele yazılan da  değil okuyandadır.

Hayat yağmur gibidir, yavaş yavaş yağar mis gibi toprak kokutur, deli dolu yağar ceddine rahmet okutur. Şımarır taşar, bağı bostanı kurutur. Hazırlıklı olana seyirliktir. Gafil avlanana bazen sefillik bazen rezillik ve bazen de felakettir.

Kim neyin niyetine yönelirse, o niyetin gayreti oluşur. Gayreti tamam olunca kısmete dönüşür. Ne kadar ekmek, o kadar köfte, ne kadar emek o kadar köfte. Aklı yarda, fikri ağyar da olana yardan nasip sadece hasrettir.

Niyet, gayret ve kısmet bu üçlü beraber takılır asla birbirlerini terk etmezler. Gönle düşen ilahi işarettir, ya derdin olur Mevla' ya iletir, ya hayrın olur saadete iletir, ya belan olur inim inim inletir.

Hayat umuttur, bin bir renkli gök kuşağı. Milyon yıldızlı karanlık semada uçuş uçuş sevinç tomurcukları. Hayat umuttur, can tende olduğu sürece gülümsemek için yeter.

Hayat umuttur, onu ince ince işleyip hayra çevirene.